Ordynacja podatkowa przewiduje kilka sposobów wyznaczania terminów, w zależności od jednostki czasu w jakiej zostały określone (latach, miesiącach, tygodniach czy dniach).
Jeżeli termin podany jest w latach to kończy się on wraz z upływem tego samego dnia roku, w którym termin rozpoczął swój bieg (art. 12 §4). Oczywiście ten sam dzień lecz inny rok. W sytuacji, gdy taki dzień w danym roku nie występuje przyjmuje się dzień, który bezpośrednio go poprzedza. Na przykład jeśli termin rozpocząłby się 29.02.2008 roku i miałby trwać 5 lat to zakończyłby się 28.02.2013 roku, gdyż rok 2013 nie jest rokiem przestępnym. Oczywiście trzeba jeszcze wziąć pod uwagę czy nie jest to sobota lub dzień ustawowo wolny od pracy, gdyż w takim wypadku termin zostałby przesunięty.
Termin podawany w miesiącach kończy się wraz z
upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia nie było to w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa termin (art.12 §3). Na przykład dwumiesięczny termin, którego bieg rozpoczął się 31 lipca zakończy się 30 września (gdyż wrzesień nie ma 31 dni). Nadal występuje jednak zastrzeżenie co do dni ustawowo wolnych od pracy oraz sobót.
Analogicznie do wcześniejszych termin podawany w tygodniach kończy się wraz z upływem tego dnia w ostatnim tygodniu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu (art. 12 §2). Oznacz to, że jeżeli dwutygodniowy termin rozpocznie swój bieg 10 maja w środę to zakończy się 24 maja w środę (pod warunkiem, że nie jest to dzień ustawowo wolny od pracy).
Termin podany w dniach kończy się wraz z upływem wyznaczonej liczby dni. Jeżeli początkiem tak określonego terminu jest pewne zdarzenie to przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło (art. 12 §1). Zgodnie z tym, jeśli otrzymaliśmy postanowienie dnia 3 czerwca w poniedziałek i mamy 3 dni na wniesienie odwołania to termin upływa w czwartek 6-go czerwca (chyba że jest to dzień ustawowo wolny od pracy).
Pozostaje kwestiach ciągle wspominanych dni wolnych. Zgodnie z ordynacją podatkową jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (art.12 §5).
Ustawowymi dniami wolnymi od pracy są zaś:
- 1 stycznia – Nowy Rok,
- pierwszy dzień Wielkiej Nocy,
- drugi dzień Wielkiej Nocy,
- 1 maja – Święto Państwowe,
- 3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja,
- pierwszy dzień Zielonych Świątek,
- dzień Bożego Ciała,
- 15 sierpnia – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny,
- 1 listopada – Wszystkich Świętych,
- 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości,
- 25 grudnia – pierwszy dzień Bożego Narodzenia,
- 26 grudnia – drugi dzień Bożego Narodzenia
- niedziele.
Należy pamiętać, że jedynie powyżej wymienione dni są „ustawowo” wolne od pracy. Jeżeli w ciągu roku występują dni, które też powszechnie uważane są za wolne (np. 2-gi maja) nie oznacza to, że jest on dniem, który dopuszcza przesunięcie terminu. Dzień 2-gi maja liczony jest na ogólnych zasadach i nie przenosi się go na następny dzień wolny (chyba że wypada w sobotę lub pokrywa się z innym dniem ustawowo wolnym od pracy – niedzielą).
Nie ma jeszcze komentarzy.