Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje controllingu – operacyjny i strategiczny. Operacyjny dotyczy głównie sterowania wynikiem finansowym oraz wykorzystaniem metod rachunkowych, ilościowych oraz jakościowych do ustalenia planów krótkookresowych. Controlling strategiczny dotyczy długich okresów i zajmuje się dostosowaniem firmy do wymogów jej otoczenia.
Wdrażając controlling w dużych przedsiębiorstwach wyodrębnia się najczęściej osobną komórkę controllingu, która pełni funkcje równorzędnie z innymi działami firmy lub jest jednostką doradczą. W mniejszych firmach zazwyczaj nie tworzy się odrębnej komórki lecz powierza zadania controllingu innym komórkom, zazwyczaj działowi rachunkowości bądź finansów.
Wprowadzenie do firmy zarządzania przez controlling nie jest rzeczą prostą. Wiąże się bowiem z przezwyciężeniem niechęci pracowników do zmian, która musi zostać przezwyciężona zarówno na stopniu kierowniczym jak i szeregowego pracownika. Sprawny controlling wiąże się także z utrzymywaniem dobrze funkcjonującego systemu sprawozdawczości.
Skuteczny controlling wymaga również zastosowania systemu zarządzania uwzględniającego jego różne koncepcje, takie jak zarządzanie przez cele, przez delegowanie, przez rezultaty lub przez motywowanie. Przy zarządzaniu przez cele kadra zarządzająca konstruuje różnorakie cele, które są wykonywane przez podwładnych pracowników.
Delegowanie to przydzielanie określonym pracownikom poszczególnych zadań wraz z zakresem ich uprawnień oraz ustaleniem odpowiedzialności za zadania. Przy zarządzaniu przez rezultaty kontrola ogranicza się jedynie do badania ostatecznych wyników pracy, a nie sposobów ich osiągnięcia. Zarządzanie przez motywowanie opiera się na założeniu mówiącym, że pracownik zadowolony pracuje lepiej, a lepiej pracujący pracownik to lepiej działające przedsiębiorstwo.
Nie ma jeszcze komentarzy.