Według ustawy o rachunkowości możesz dokonywać wyceny towarów według ceny nabycia bądź zakupu. Dla przypomnienia cena zakupu jest ceną jaką płacisz za towar bez podatku VAT podlegającemu odliczeniu. W przypadku importu do ceny zakupu należy doliczyć również cło, podatek akcyzowy oraz inne obciążenia publicznoprawne związane z importem. Cena nabycia jest to zaś cena zakupu powiększona o koszty związane z zakupem (takie jak transport, załadunek) i przystosowaniem składnika majątku do użycia oraz pomniejszona o otrzymane rabaty i upusty.
Jeżeli podejmiesz decyzję o ewidencji towarów i materiałów w cenie zakupu będziesz musiał zdecydować jak postępować z pozostałymi kosztami zakupu, do których oprócz transportu, załadunku i rozładunku można zaliczyć koszty składowania, ubezpieczenia w transporcie, opłat notarialnych itp.
Koszty te można doliczać do ceny zakupu i wtedy mamy do czynienia z ceną nabycia, ale także można ujmować je w kosztach bieżącego okresu lub ujmować na odrębnym koncie „Rozliczenia międzyokresowe czynne – koszty zakupu” i rozliczać w czasie proporcjonalnie do rozchodu zapasów.
Najprościej byłoby ujmować koszty zakupu w kosztach bieżącego okresu. Ta metoda nie zawsze jednak jest możliwa do zastosowania, gdyż może doprowadzić do złamania zasady wiernego obrazu. Można ją stosować kiedy wartość kosztów zakupu jest nieduża (około 1-2% wartości zakupów) oraz nie występuje sezonowość zakupów (zakupy są w miarę systematycznie dokonywane).
W praktyce stosuje się najczęściej pozostałe dwie metody – wycenę towarów w cenie nabycia bądź rozliczanie kosztów zakupu w czasie.
Ustawa o rachunkowości przewiduje także trzy możliwości wyceny produkcji w toku. Jeżeli w twoim przedsiębiorstwie wartość takiej produkcji jest nieduża możesz nie utrudniać sobie życia i nie wyceniać jej w ogóle. Jeśli jednak są to wartości istotnie to masz do wyboru metodę wyceny w wartości materiałów bezpośrednich albo w wysokości całości kosztów bezpośrednich (materiały bezpośrednie + praca bezpośrednia + inne koszty bezpośrednie). Bezpośrednich, czyli dających się przypisać bezpośrednio do produktu.
Stosować wymienione uproszczenia możesz jednak tylko w przypadku, gdy twój proces produkcyjny trwa krócej niż trzy miesiące, a produkcja w toku nie jest przeznaczona do sprzedaży ani przekazywana na rzecz środków trwałych w budowie. Zastrzeżenie to nie dotyczy jedynie produkcji rolnej.
Podobnie jak ma to miejsce w przypadku produkcji w toku można nie stosować omówionych w ustawie o rachunkowości sposobów ujmowania umów długoterminowych. Warunkiem jest jednak niski udział przychodów z tytułu niezakończonych umów długoterminowych w całości przychodów operacyjnych przedsiębiorstwa.
Nie ma jeszcze komentarzy.