Ulga na złe długi – cz.2

Zanim złożysz deklarację ze skorygowanym podatkiem…

Poprzednio dowiedziałeś się, w stosunku do których należności i kiedy możesz skorzystać z tzw. ulgi na złe długi. To jednak nie koniec sprawdzania, czy na pewno możesz dokonać korekty.

Zanim bowiem złożysz swoją deklarację uwzględniającą korektę wynikającą z zastosowania omawianej ulgi, musisz jeszcze ustalić, że na dzień poprzedzający złożenie deklaracji korygującej:

1. twój kontrahent nadal jest czynnym podatnikiem VAT (sam również musisz mieć status czynnego podatnika VAT),
2. twój kontrahent nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacji,
3. a do dnia złożenia deklaracji za okres, w którym upłynęło 150 dni twoja wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Zwróć uwagę, że aby dokonać korekty należność nie może zostać spłacona ani zbyta do dnia złożenia deklaracji, a nie np. do dnia upływu terminu 150 dni czy do ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynął ten termin. Jeżeli wierzytelność została spłacona częściowo, korekta może dotyczyć wyłącznie części niespłaconej. Natomiast zbywając wierzytelność pozbawiasz się możliwości skorzystania z ulgi w ogóle.

Zobacz to na przykładzie:

Załóżmy, że 4 lutego upłynął 150 dzień od terminu płatności wystawionej przez ciebie faktury i do tego dnia nie odnotowałeś wpłaty od swojego kontrahenta. Co do zasady możesz więc rozliczając się za luty dokonać korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego. Pod warunkiem jednak, że do czasu złożenia korekty wpłata nadal nie wpłynie.

Rozważmy teraz różne warianty.

Termin złożenia deklaracji nadszedł, a twój kontrahent nadal ci nie zapłacił. Co więc robisz? Składasz swoją deklarację uwzględniającą korektę wynikającą z niezapłaconej faktury. Jeżeli jednak kontrahent ureguluje zaległość w całości lub w części po złożeniu przez ciebie deklaracji, konieczne będzie adekwatne zwiększenie podstawy opodatkowania i podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym zapłata miała miejsce.

Przyjmijmy teraz, że kontrahent zapłacił ci 5 marca, a ty jeszcze jesteś przed złożeniem deklaracji. W takim przypadku nie będziesz mógł w niej skorygować swojego podatku. Jeżeli natomiast kontrahent w dniu 5 marca zapłacił tylko część, to twoja deklaracja może obejmować korektę podatku należnego tylko w odniesieniu do nieuregulowanej części należności. Jeżeli natomiast ty deklarację już złożyłeś, to rozliczając się za marzec zwiększysz na nowo podatek.

Wreszcie taka sytuacja: w dniu 10 marca sprzedałeś niespłaconą wierzytelność, ale nie złożyłeś jeszcze deklaracji. Wówczas nie uwzględniasz tej wierzytelności przy korygowaniu podatku należnego.

Wraz z deklaracją podatkową, w której dokonujesz korekty podatku należnego powinieneś zawiadomić właściwego dla siebie naczelnika urzędu skarbowego o tej korekcie, podając kwoty korekty oraz dane dłużnika. Robisz to załączając wypełniony druk VAT -ZD[1].

Od tego roku obowiązują  też nowe wzory deklaracji podatkowych VAT-7, VAT-7D, VAT-7K2. Powinny być one stosowane już przy rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy 2013 roku.

Wprawdzie możliwe jest jeszcze stosowanie poprzednio obowiązujących wzorów, nie dłużej jednak niż do rozliczenia za ostatni okres rozliczeniowy 2013 r. I tylko, jeżeli podatnik nie dokonuje korekty.

A zatem, jeżeli chcesz skorygować podstawę opodatkowania, i co za tym idzie kwotę podatku należnego musisz zastosować nowe wzory, zawierające odpowiednio zmodyfikowane rubryki.

Musi je stosować także dłużnik korygujący podatek naliczony, ale „drugą stroną” zajmę się w następnym odcinku.