W bilansie pasywa podzielone zostały na kapitały własne oraz obce. Kapitały własne z reguły są wpłacane na początku działania przedsiębiorstwa właśnie w celu „rozkręcenia” działalności. Są to tak zwane kapitały podstawowe przybierające różne nazwy w zależności od formy prawnej przedsiębiorstwa.

Oprócz kapitału podstawowego można wyróżnić kapitały zapasowe i rezerwowe tworzone na określone cele ze środków wypracowanych przez przedsiębiorstwo lub powstałe z przeszacowania wartości posiadanych aktywów. Do kapitałów własnych zalicza się również zysk przedsiębiorstwa oraz niepodzielony zysk z lat ubiegłych.

Część B (kapitały obce) określana inaczej przez „Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania” jest złożona z rezerw, zobowiązań długo- oraz krótkoterminowych oraz rozliczeń międzyokresowych. Rezerwy na zobowiązania tworzone są na pokrycie ewentualnych przyszłych płatności, takich jak podatek dochodowy czy świadczenia emerytalne oraz na pokrycie ewentualnych strat powstałych np. w związku z udzielonymi poręczeniami bądź świadczeniami gwarancyjnymi.

Zobowiązania długoterminowe to przede wszystkim zobowiązania z tytułu kredytów, pożyczek oraz wyemitowanych obligacji których termin płatności przypada w okresie dłuższym niż rok od czasu ich zaciągnięcia bądź wyemitowania.

Zobowiązania krótkoterminowe to w głównej mierze zobowiązania wobec dostawców, krótkoterminowe kredyty bankowe oraz inne zobowiązania o terminie płatności krótszym niż rok (zobowiązania wobec fiskusa, zakładu ubezpieczeń społecznych).

Rozliczenia międzyokresowe bierne ( w przeciwności do czynnych występujących w aktywach) to równowartość kwot zaliczonych do kosztów danego okresu, które będą poniesione w innym okresie rozliczeniowym, np. remont wydziału firmy, który zostanie opłacony po jego ukończeniu.