Twoja firma może ustalać wynik finansowy według dwóch wariantów – porównawczego lub kalkulacyjnego. W pierwszej metodzie do ustalania wyniku używa się rodzajowego podziału kosztów (wynagrodzenia, amortyzacja, ubezpieczenia i inne świadczenia itp.) oraz ustala się zmianę stanu wyrobów gotowych, czyli różnicę między obecną wartością produktów „na magazynie”, a wartością produktów z początku okresu sprawozdawczego. W drugim wariancie (kalkulacyjnym) przenosimy koszty w podziale według miejsc powstania.

Obie metody dają ten sam wynik. Różnią się jednak rodzajem przekazywanej informacji. Twoja decyzja powinna więc zależeć od tego, jakie informacje bardziej cię interesują (podział rodzajowy czy według miejsc powstania).

Pamiętaj jednak, że twoje wybory w poszczególnych kwestiach wiążą się wzajemnie. Jeśli wcześniej podjąłeś decyzję o ewidencji kosztów jedynie w układzie rodzajowym nie możesz żądać sporządzenia wyniku finansowego w wariancie kalkulacyjnym i vice versa – księgowanie kosztów jedynie w układzie według miejsc powstania neguje możliwość sporządzenia sprawozdań w wariancie porównawczym.